Nog een update

Er is weer een heleboel gebeurd in de tussentijd, dus is het maar weer een keer tijd om een nieuw stukje te schrijven.

Een bekend gezegde over de stad waarin ik woon is: Auckland heeft 4 seizoenen in één dag. Daar heb vooral de afgelopen paar weken behoorlijk wat van gemerkt. Het weer kan hier omslaan van 28 graden met volop zon naar stortbuien en weer terug, en dat in minder dan 10 minuten. De weersverwachting van Auckland is daarom ook niet heel erg betrouwbaar… Toch hebben ik en een aantal andere internationale studenten een paar weken terug het risico genomen om in het weekend een dagje naar het Waiheke-eiland te gaan. Dit is een lange en prijzige trip, dus je zou het liefst wel mooi weer willen hebben wanneer je daar heen gaat. De dag waarop wij gingen bleek uiteindelijk de warmste dag van de maand te zijn, dus die reis hebben we toch wel goed gepland. Nu moet ik zeggen dat dit eiland één van de mooiste plekken rondom Auckland is. Het is er totaal niet druk, ondanks dat je er superveel kan doen. Waiheke bevat een klein dorpje met wat winkels en huisjes een aantal stranden waar je heerlijk je middag door kan brengen. Dit hebben wij dan ook gedaan ;). Ik ben zeker van plan om nog een keer terug te gaan naar het eiland.
Ik ben inmiddels wel redelijk gewend geraakt aan school en alle activiteiten er om heen. Zo ga ik bijna iedere donderdagmiddag met mijn host-broer naar een zwembad om wat baantjes te trekken. Na het zwemmen gaan we meestal samen wat avondeten halen bij de ‘nightmarket’. De nightmarket is een parkeergarage die elke donderdagavond vol staat met kleine kraampjes die eten of bepaalde producten verkopen. Ook spendeer ik elke dinsdagmiddag na school mijn tijd bij het school-hockeyteam van Avondale College, of speel ik trombone in de BigBand. De meeste mensen die mij een beetje kennen weten dat ik al heel lang trompet speel, maar het was voor mij helaas niet mogelijk om trompet te spelen in de BigBand. In plaats daarvan vertelde de dirigent mij dat hij nog een trombonist zocht. Ik had hiervoor nog nooit op een trombone gespeeld, maar het leek mij wel leuk om dit een keer uit te proberen. Nu heb een trombone gehuurd van de school, en ga ik hier binnenkort 3 dagen mee op tour met de hele BigBand!
Een van de grootste verschillen tussen leerlingen op het Twents Carmel College (de school waar ik heen ga in Nederland) en leerlingen van het Avondale College, is dat hier iedereen elkaar bepaalde handshakes geeft. Nu komen handshakes in Nederland ook wel voor af en toe, maar hier wordt letterlijk om alles een handshake gegeven: bij begroetingen, bij het afscheid nemen, bij het vertellen van een goede grap en noem maar op. Het zijn niet alleen de Nieuw-Zeelanders die dit doen, ook bijna iedere international heeft zijn/haar eigen versie van een bepaalde handshake. Als ik met een Duitser omga moet ik een Duitse handshake doen, met Mexicanen een Mexicaanse handshake en Nieuw-Zeelanders een Nieuw-Zeelandse handshake. In het begin werd ik hierdoor totaal overdonderd en haalde ik ze nog wel eens door elkaar, maar ik begin er steeds beter in te worden. Ik denk ook dat deze handshake iets is dat ik onbewust ook ga gebruiken als ik terugben in Nederland, ondanks dat bijna niemand daar aan handshakes doet.
Tussen mijn laatste blog en dit blog ben ik ook nog jarig geweest. Ik heb een hoop kaartjes gekregen van mensen in Nederland: bedankt daarvoor! Ik heb ook nog 1 speciale bezorging gekregen: Een pakketje met het label ‘GoDutch’ er op, met mijn naam er naast. Nu wist ik toevallig al dat GoDutch een shop in Auckland was die gespecialiseerd is in Nederlandse producten. Ik had deze site al eens eerder aan een internationale vriend laten zien om hem uit te leggen wat stroopwafels waren. Toen ik hem dat uitlegde was ik ook een beetje aan het rotzooien met het bestellen van die stroopwafels. Ik deed namelijk alsof ik 25 pakken stroopwafels wou bestellen. Dit was alleen voor de lol, voor zover wist had ik heb die bestelling niet echt geplaatst. Maar toen ik opeens dat pakket met GoDutch en mijn naam zag liggen, begon ik toch even te twijfelen of ik dit per ongeluk toch wel gedaan had. Uit angst, maar vooral ook nieuwsgierigheid maakte ik het pakket open. Toen ik het briefje las: ‘happy birthday and best wishes from home’, was ik wel redelijk opgelucht. In het verjaardagspakketje zaten gelukkig wel stroopwafels. Ook zaten er kokindjes in. Voor de mensen die dit niet kennen, dit is zoete drop. Nu leek het mij wel een goed idee om deze kokindjes mee te nemen naar school om te kijken wat niet-Nederlanders hier nou van vinden. Wat me wel opviel is dat de meeste internationals het wel konden waarderen. De meeste Kiwi’s daarentegen (inwoners van Nieuw-Zeeland of één van de eilanden eromheen) vonden het in het algemeen ontzettend smerig. Er zijn zelfs meerdere leerlingen naar de prullenbak gerend om het direct uit spugen. Al met al was het een geslaagd ‘experiment’.
Tot slot wil ik het nog even hebben over bepaalde dranken/snacks hier. Elke MacDonalds die ik tot zover ben tegengekomen in Nieuw Zeeland verkoopt een zogeheten ‘Frozen Coke’ of ‘Frozen Fanta’ (zie foto). Dit zijn een soort van slush puppies die gemaakt worden van Coca Cola of Fanta. Net als een normale frisdrank van de MacDonalds kan je kiezen uit de formaten small, medium en large. Ik weet niet waarom, maar al deze formaten zijn 1 dollar (60 cent!!). Ik ben van mening dat iedere Nederlandse MacDonalds aan moet gaan schaffen. De frozen coke is dan ook veruit het meest populaire product van de Mac. Ik zie een heleboel mensen met een frozen coke/fanta lopen en het is ook wel logisch: het is snel klaar, heel goedkoop en natuurlijk heel erg lekker. Een ander iets dat Nederland absoluut moet gaan overnemen van Nieuw-Zeeland is de steak-and-cheese pie (zie foto). Dit is een mix van blokjes steak en gesmolten kaas, omhuld in deeg in de vorm van een kleine taart. Als je naar de foto kijkt kan ik begrijpen dat het er niet zo smakelijk uit ziet, maar het is echt heerlijk. Ik heb dit twee weken geleden voor het eerst geproefd op aanrading van een Kiwi vriend, en het is sindsdien mijn go-to snack geworden voor wanneer ik honger heb en er een supermarkt/bakkerij in de buurt is. Ook dit gerecht is vrij populair hier. Bijna elke bakkerij heeft haar eigengebakken steak-and-cheese pies. Er zijn ook andere soorten pies verkrijgbaar (zoals ‘chicken’ of ‘mince-and-cheese’), maar steak-and-cheese is veruit mijn favoriete variant.

Ik ga er nu maar eens een eind aan maken, want dit bericht is al een stuk langer geworden dan ik van te voren in gedachten had (niet dat dat een probleem is hoor!). En zoals gewoonlijk heb ik ook weer een klein filmpje. Dit keer alleen van de nightmarket en het eiland waar ik het over had, maar dat maakt de beelden niet minder mooi!